Gisterochtend, toen ik zag hoe mijn man ongeveer een kwart kopje Windex gebruikte om een aanrecht van minder dan 1,80 meter lang schoon te maken, kwam er een blogonderwerp in me op.
Ik herinnerde me dat ik een jaar eerder bij onze manager logeerde voor een soort weekendretraite. Haar man deed de was, waarin een van mijn werkbroeken zat. Hij bracht de broek terug en ik droeg hem de volgende dag naar mijn werk. De geur van wasmiddel die de hele dag uit die broek kwam, was overweldigend. Ik zei tegen haar dat ik denk dat haar man (net als de mijne) bezwijkt voor een zeer gebruikelijke misvatting Dat meer zeep is beter. Ze lachte en vroeg of ik de wetenschap hierachter aan haar man kon uitleggen, aangezien hij ongeveer 2 kopjes wasmiddel per wasbeurt gebruikte en ik het gesprek die avond tijdens het diner vriendelijk voortzette.
Het gesprek ging ongeveer zo:
Ten eerste besteden fabrikanten van schoonmaakproducten veel tijd en geld aan het testen van hun producten voordat ze op de markt worden gebracht.
Het algemene idee van reinigingsmiddelen is dat ze vuildeeltjes omringen, ze van het oppervlak tillen van wat je schoonmaakt en ze letterlijk in het water hangen dat aanwezig is tijdens het schoonmaken. De fabrikanten, beter nog, hun wetenschappers, hebben de exacte hoeveelheid oplossing berekend die nodig is om die deeltjes perfect te suspenderen, zodat je ze kunt afspoelen of wegvegen. Als u bedenkt dat water op zichzelf een zeer goede reiniger is, is het verstandig om de instructies op uw etiketten met betrekking tot hoeveelheden en verdunningen te volgen.
Ten tweede kan het gebruik van te veel zeepachtig materiaal rampzalig zijn.
Zeep is heel moeilijk weg te spoelen, en zelfs de zeeploze producten die we bij MNC gebruiken zijn bij overmatig gebruik lastig uit te spoelen. Dus als je te veel wasmiddel gebruikt, krijg je een schone stof vol plakkerige resten. Wat doen plakkerige resten van nature? Verzamel vuil!!! (Als u ooit een tapijtreiniger heeft gehad, maar voelde dat de tapijten er slechts een paar maanden later vies uitzagen, dan is dit de reden. Een schoonmaakbeurt zou 6 maanden tot een jaar moeten duren, afhankelijk van uw verkeer.)
Ten derde is het eerste dat een schoonmaker leert – in de eerste week – de schoonmaaktaart.
De schoonmaaktaart helpt ons te weten wat we moeten doen als we een variabele hebben die ingewikkeld is.
Je hebt vier gelijke kwadranten:
- Chemisch (uw zeep);
- Warmte (uw watertemperatuur)
- Agitatie (hoeveel je schrobt) en
- Tijd (hoe lang het op de stof blijft zitten – dit noemen we de verblijftijd)
Als je er één verlaagt, moet je een andere verhogen. De taart moet heel blijven, maar uw variabelen kunnen veranderen. Wanneer we bijvoorbeeld een wollen tapijt of stof schoonmaken, willen we niet zoveel warmte gebruiken, dus kunnen we een langere verblijftijd gebruiken om de reiniger meer tijd te geven zijn werk te doen.
Wat het ook betekent, is dat je de reiniger zelden lang op het oppervlak hoeft te laten zitten en dan heet water, een hoop zeep en heel veel schrobben moet gebruiken. Het is overdreven!
Dus, beste praktijk thuis:
- Volg de instructies van de fabrikant voor hoeveelheden en verdunningen.
- Als u de ene variabele verandert, compenseer dan een andere en zelden raden we een extra reinigingsmiddel aan.
- Zorg ervoor dat je kunt afspoelen! Dit is de sleutel om uw spullen daadwerkelijk schoon te houden!
Als u dit volgt, komen uw artikelen er zo schoon uit als veilig is voor de stof, en blijven ze langer schoon.
Veel schoonmaakplezier!
